Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Deze reislog beschrijft onze reis naar Kreta alwaar wij in het plaatsje Rhetymnon (of Rhetymno) verbleven eind april/begin mei 2015.

Deverhalenenfoto'skan je hier vinden, en viade kaartweet je waar we zijn geweest!

Mocht je vragen hebben of informatie willen delen dan laat gerust een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Jolande

Spili, dorp van de waterspuwende leeuwenkoppen

Een toeristisch dorpje midden in de bergen van Kreta. Dat is Spili. Het heeft zijn aantrekkingskracht te danken aan het water wat daar glashelder en gelijk drinkbaar naar beneden stroomt. Of het nou bronwater of smeltwater is, ben ik niet helemaal achter maar de bewoners van Spili hebben er iets bijzonders van gemaakt met een Venetiaanse waterkunstwerk.

Ze hebben de constante waterstroom weten te begeleiden naar een kanaalsysteem waar het voortdurend en gelijkmatig verdeeld uit stroomt via rijen leeuwenkoppen. Het ziet er indrukwekkend uit als je er staat en al die leeuwenkopjes water ziet spuwen.

Het water zou helend zijn, is mij verteld. Je moet je ogen er in wassen en het drinken, dat is goed voor je. Uiteraard doe ik dat dan braaf want baat het niet, schaadt het in dit geval ook niet. Het water was heerlijk van smaak zoals zuiver helder water in de natuur kan zijn en vooralsnog ben ik er niet ziek ofzo van geworden. Heerlijk verfrissend dus.

Verder kan je in Spili een bisschoppelijk paleis bezoeken, een terrasje pakken in een idyllische omgeving en de onmiskenbare rij met toeristische winkeltjes bezoeken. Er is voldoende gratis parkeergelegenheid op diverse gemeente parkeerterreinen. Dat hebben ze hier goed geregeld. Er is ook een nog lokaal Health Centre wat als plaatselijk ziekenhuis dienst doet.

Spili is een leuk dorp om in te wandelen.. gewoon even doen.. als je er toch doorheen komt! Het is de moeite waard.

Matala en de hippie grotten

Het was wel een eindje rijden vanaf Rhetymnon maar wel de moeite waard. De tocht er naar toe was trouwens prachtig en dan is lang rijden eigenlijk helemaal geen straf. We reden langs de mooiste bergen met sneeuwtoppen en dat gaf ook weer prachtige uitzichten.

Het doel was om vandaag Matala te bezoeken. Een klein dorpje wat vroeger in de jaren 60 goed bezocht werd door hippies. Dit waren dienstweigeraars uit Amerika die niet wilden mee vechten in de Vietnam oorlog. Zij vluchtten naar het eiland Kreta en verzamelden zich in Matala. En als het 's winters koud werd dan trokken ze zich terug in de grotten van Matala die uitgehakt waren in de zachte kalkzandsteen (?).

Deze grotten bewaarden de resten van oude Romeinse graftomben en sarcofagen. Beetje luguber eigenlijk als je bedenkt dat je dan woont en slaapt met zo'n halve sarcofaag naast je of in een grafkamer van iemand anders maar kennelijk hadden de hippies er geen last van.

Ze hebben Matala ook rijkelijk versierd achter gelaten. Het is een schattig dorpje met een heel eigen baai. Het dorp ligt als in een halve cirkel om de zee. De winkelstraat is bezaaid met souvenirsshops die vooral ook hippie spullen verkopen of spullen die daar aan gerelateerd zijn. Kevertjes, VW busjes als modelwagentjes, armbandjes, kleding in kleurige batiktinten.. sieraden en heel veel Peace en bloemen.

Op de straten zijn kleurrijke tekeningen nog te zien uit die tijd, helaas wel heel verweerd. Een mooie uit hout gesneden boomstronk siert de ingang van het dorp en met zwierige letters word je welkom geheten.

Kortom een dorpje met een heel eigen sfeer, een eigen historie en identiteit. Wel de moeite waard dus. O ja.. je kan er ook lekker zwemmen

Dagje Plakias

Vandaag is het 1 mei en dat is een feestdag in Griekenland. De dag van de arbeid, heet het officieel en de Grieken hebben een dagje vrij. Dit vrije dagje wordt buiten gevierd met meivieringen, meisjes met bloemenkransen in het haar en met samen naar het strand gaan of een terrasje pakken. Het is daarom ook extra druk in de steden en restaurantjes. Hele families gaan uit samen.

Wij trekken deze dag naar de zuidkant van Kreta. Deze kant van het eiland ligt aan de Afrikaanse zijde en ligt aan de Libiese zee. Beetje raar wel dat ze hier de zee rondom dit eiland op diverse plekken anders noemen. Feitelijk is het allemaal hetzelfde water wat rondom het eiland zit.

De zuidkant van Kreta is bezaaid met kleine kustdorpjes maar heeft geen noemenswaardige grote steden. De vier grote steden liggen allemaal aan de noordkant. Toch is de zuidkant ook de moeite waard. Het kent prachtige kuststroken en lieftallige dorpjes met mooie stranden. We trekken de bergruggen over en arriveren een ruim uur later in Plakias. Een klein lieflijk dorpje waar het toerisme zich al aardig heeft ontwikkeld.



We parkeren hier gratis en met gemak. Plek zat en heel rustig qua verkeer in deze tijd van het jaar. Fijn na al die drukke steden de afgelopen dagen. Het leven gaat hier een stuk trager en het is hier aardig warm. Een lange boulevard met winkeltjes en terrasjes die uitkomt in een dorpskern vol met restaurants. Aan die boulevard ligt enerzijds een prachtig zandstrand en anderzijds een rotsige baai met snorkelwaardige rotspartijen.



We besluiten om ook hier een duik te nemen. Althans de mannen nemen een duik en Maaike en ik houden ons bezig met lezen onder een paar boompjes in de schaduw. We eten een heerlijk pita broodje gyros aan het strand die je hier voor 2.50 euro per stuk kan kopen en op zich al een hele maaltijd zijn.

In de middag rijden we langzaam terug en stoppen we even in de prachtige kloof waar we doorheen rijden. De uitzichten zijn adembenemend en we maken een paar stops om de kloof te bewonderen. Ik twijfel nog of we de Imgros kloof deze keer zullen lopen die 8 km lang is.



De Samaria kloof is een wandeltocht van ruim 7 a 8 uur en dat is echt niet te doen voor mij. De Imgros is ruim 2 tot 3 uur. Als ik echter later op internet via mijn tablet een youtube filmpje zie, besluit ik om het maar niet te doen. Ik heb een paar jaar geleden beide enkelbanden gescheurd en merk dat dit nooit meer goed is gekomen. Lopen in een rotsige rivierbedding is teveel van het goede, hoe jammer ik dat ook vind.

Middagje strand

Wat doe je als je een hele ochtend op een quad door de bergen hebt gereden? In ons geval.. ga je dan een middagje luieren op het strand. De zee is nog wel wat frisjes rond deze tijd van het jaar maar dat weerhoudt man en kinderen niet om een duik te nemen in het koele water.

Het strand wordt met de dag drukker bezocht merk ik. De strandstoelen en parasolletjes nemen steeds meer stranddelen over en er worden forse prijzen gerekend voor een paar uur ligbed. 2 Ligbedden met parasol kostte nu 7 euro en het was al middag..Dat was ook de laatste keer dus. Ik pak wel mijn handdoek voortaan want ik vind het best wel duur.

Met factor 50 aan zonnenbrandcreme op het lijf lig ik met mijn nieuwste Psychologie Magazine onder een parasolletje af en toe de rest van het gezin gade te slaan in de zee. Zelf ga ik er niet in. Ik vind het al koud als er tot mijn enkels in sta en verder als dat ga ik niet. Zo warm is het nou ook weer niet.

Het is een heerlijk warme dag vandaag en elke dag loopt de temperatuur nu een graad op. Inmiddels is het een graad of 24 in de schaduw. Een verkoelende zeebries is dan wel aangenaam.

Quad rijden in de bergen

Ze zeggen wel eens: hoe ouder, hoe gekker.. en ja het is waar. Hoe ouder de pubers worden, hoe gekkere dingen je gaat doen met ze. Immers voldoen zwembaden en toeristentreintjes dan niet meer als avontuurlijk uitstapje en worden vervangen door parasailing of quad rijden. Iets wat ik nog nooit van mijn leven gedaan had trouwens.. dus ook wel weer een primeur voor mijzelf .. en dat terwijl ik net 50 geworden ben

... hoe ouder hoe gekker dus..

Enfin.. ik vond het nog best wel spannend eigenlijk. Poehpoeh.... zit ik daar op zo'n gemotoriseerde kruising tussen een motorfiets en een uit de kluiten gewassen skelter. Het eerste stukje op de openbare weg vond ik al best wel wat. Gelukkig heb ik vroeger brommer gereden en dit leek er wel wat op... totdat we off road gingen dan. We verruilden het bochtige asfalt en de haarspeldbochten voor smalle bergweggetjes met grindpaden of soms enkel rotsige stenen.. Tjeesss daar had ik even niet zo goed over nagedacht eigenlijk toen we deze activiteit boekten (misschien maar goed ook anders was ik er waarschijnlijk niet eens aan begonnen met mijn hoogtevrees).

We reden na een half uurtje offroad en nadat we de grindpaden gewend waren stopten we op een verlaten bergtop om een schitterend uitzicht te hebben over Rhetymnon. Wow... wat een beloning voor deze inspanning. De wind door je haren en daar sta je dan.. in ruisende stilte met als enige geluiden de vogels om je heen. De lucht warm en toch frisjes en de bergen liggen er zo vredig bij in de ochtendzon.

Na onze eerste stop rijden we verder naar een stuwmeer. Het gaat deze keer steil bergafwaarts en de gids Antonio voorop, ziet aan mijn gespannen kaken, dat ik dit niet zo leuk meer vind. Hij stopt even en vraagt of het nog gaat? Ik knik benauwd maar meld wel even dat ik behoorlijk last van hoogtevrees heb en ik die grindpaden naar beneden met rollend gesteente, ook met vier wielen toch wel heel spannend vind. Vooral ook omdat de afgrond naast mij best wel heel diep is en er geen vangrail langs loopt ofzo.

Het pad is soms enkel een quad breed. Het is uitgesleten met diepe geulen door smeltwater en het lijkt soms meer alsof ik door een droge rivierbedding rijd dan op een off road landweggetje.

Maaike zit bij mij achterop omdat je minimaal 18 jaar moet zijn om zo'n quad te mogen rijden. Ik kan dus ook niemand vragen om te ruilen, wat ik trouwens ook niet durf want dan ben ik de regie kwijt, wat niet zal helpen aan mijn hoogtevrees... weet ik.. Er zit dus niets anders op dan stug door te gaan en te genieten van de stukken die niet zo steil zijn. Mooie oefening om mezelf te dwingen om mijn angst voor hoogtes te overwinnen. "Flooding" noemen ze dat in de psychologie

Na de "flooding" komen we bij het stuwmeer. Ik vind mezelf een held! Hier hebben we tweede stop waar ik even op adem kan komen.. en tot rust...Ik kalmeer mezelf met een flesje water en het schitterende uitzicht over het meer wat een paar verzonken huizen en een kerkje in zich herbergt.. De weg er naar toe gaat nog steeds recht het water in, aan de overkant. Best wel een vreemd gezicht..

Daarna mogen we weer even over asfalt en smalle ongebruikte, oude bergweggetjes rijden. Ze worden duidelijk niet meer onderhouden, nu de bestemming op de bodem van het meer ligt.. dit is aan de verzakkingen, afgebrokkelde wegkanten en gevallen rotsen en stenen te zien. We zullen door een rivier heen moeten waden met de quad en steken dwars door het water over. Mijn voeten en enkels zijn kletsnat maar daar had ik al op gerekend door mijn waterschoenen aan te doen. Het is hilarisch als je door een rivier moet rijden met je quad. Dat vind ik wel stoer.

We stoppen een derde stop bij een oud middeleeuws plaatsje en hier krijgen we een sandwich en wederom een fles water. Het is een oud authentiek dorpje met een dito kerkje. De geitjes zwerven door de heuvels en het dorpje ligt er slaperig en tevreden bij. In de schaduw kunnen we even afkoelen van de warme rit. Rijdende merk je daar niet zoveel van maar zodra je stil staat, wordt het heet.

Het laatste gedeelte van deze 47 km lange route gaat weer door steil landschap. We krijgen nu het echte ruige werk. Onbegaanbare paden, rotsige weggetjes(?) of gewoon de heuvel op en af, afwisselend langs akkerlanden, vervallen en uitgestorven dorpjes met hier en daar een levend wezen in de vorm van een geit, schaap of boer die op zijn land bezig is in de olijfgaarden of druiventeelt.

Soms moet Antonio even stoppen om ons te helpen om een steile helling op te klimmen met onze quad maar met zijn vakkundige coaching, krijgen we het allemaal voor elkaar om onze tocht, succesvol te vervolgen terug naar Rhetymnon. Het is misschien niet de meest milieu vriendelijke manier om Kreta te verkennen maar het is wel avontuurlijk en je komt op plekjes waar je anders nauwelijks kan komen. Indrukwekkende vergezichten, bergtoppen en valleien maken deze quad tocht tot een plaatje.

We stoppen nog een laatste keer bij een in de bergen gelegen restaurantje waar we wat drinken en een klein verjaardagsfeestje hebben van een van de mee rijders die vandaag 50 is geworden.. Hij heeft dit quadtochtje voor zijn verjaardag gekregen, van zijn vrouw. Ik zei het al: "hoe ouder hoe gekker.." het moet niet gekker worden...

Avond programma

We maken er een gewoonte van om 's avonds lekker te gaan eten in de oude stad van Rhetymnon. Als het donker wordt krijgt de stad een sprookjesachtige sfeer en wordt het oude stadscentrum eindelijk een paar uur afgesloten voor al het gemotoriseerd verkeer. Er heerst dan wat meer rust in de straatjes en pleintjes en je kan dan slenterend alle winkeltjes op je gemak bezoeken en een terrasje pakken zonder uitlaatgassen.Dat is wel zo prettig.

Rhetymnon kent een bedrijvig centrum met veel winkeltjes, souvenirshops, kledingzaken en restaurantjes waar je van alles kan eten uit de Griekse en Italiaanse keuken. Souvlaki, moussaka, gyros, pizza's, spaghetti, tortellini en vleesgerechten zoals lam, varken en kip. Rundvlees zie je hier ook wel op de kaart staan maar het is voornamelijk kip, varken en schapenvlees.

Overal zie je van die grote grillen en haarden staan waar ze het vlees al overdag in roosteren en de geur van gebakken vlees en BBQ komt je al vanaf 1 uur 's middags tegemoet. Vaak op hout(skool) gestookte ovens die me herinneren aan vakanties als kind in Frankrijk waar je dat ook altijd zo rook op de campings. Ik was vroeger als kind vaak op 14 juli, de nationale feestdag in Frankrijk, daar op vakantie en dan is het een goede gewoonte daar om een varken of geit aan het spit te draaien. Voor mij staat een vuurlucht gelijk aan BBQ en gezamenlijk zomers buiten eten... gezellie met heel veel andere mensen, samen eten, samen feesten.. lachen, kletsen en dat alles onder een sterrenhemel ergens in een warm land. Die associatie heb ik zelfs nog als ik 's winters in Nederland de hond uitlaat en de open haardvuren rook ruik die door de schoorstenen komt.

We ontdekken buiten het ambachtelijk gemaakte Italiaanse ijs ook heerlijke frozen yoghurt toetjes, evenals de ijsfrappé.. een soort koude koffie met vanille ijs.. heerlijk... Ik heb het dan ook gepresteerd om in 10 dagen tijd, 2 kilo aan te komen.. das dan wel weer een nadeel van zo'n voordeel van zoveel lekkers

We rijden naar Chania

Gisteren hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om een auto via verhuur te regelen. Als we de auto geleverd krijgen blijkt deze een tik op de neus gehad te hebben waardoor we bij elke bobbel in de weg, met de onderkant over het wegdek schrapen. Kennelijk hebben we met zijn vieren wel wat gewicht ingelegd en ik vertrouw het niet. Zo wil ik niet verder rijden. Balen...

Ik bel met de mevrouw die e.e.a. geregeld heeft en met een paar uur vertraging, hebben we een andere auto. Een automaat weliswaar maar we kunnen op weg. Even wennen met autorijden als je elke keer op de rem stampt omdat je denkt dat je een koppeling in moet gaan drukken.

Op ons verlanglijstje stond Chania. Een stad een stukje verderop met eveneens een oud stadscentrum en een mooie Venetiaanse haven. We rijden over de National Road, zoals dat hier heet. Het is de enige echt grote weg op Kreta en die loop van oost naar west (of vice versa, net wat je wilt). De weg heeft hele sneaky flitspalen trouwens. Eerst volgt er een bord met radarcontrole, dan geeft je navigatie nog gewoon 90 km/u aan. Dan volgt er plotseling een bordje 60 en een meter of twee daarna een flitspaal. Heel geniepig dus en we vrezen dat we soms niet op tijd hebben kunnen remmen..

De route langs deze weg is prachtig. Je hebt geweldige uitzichten over de zee, de kustlijn en de dorpjes die aan idyllische baaitjes liggen. Links van je liggen bergen en besneeuwde bergtoppen (althans nu nog.. het smelt in mei, zeggen ze).

Alles staat in bloei en wat dat betreft vind ik een bezoek aan Kreta eigenlijk nu de mooiste tijd van het jaar. Je hebt nog sneeuw op de bergen liggen en het landschap is groen, bosrijk en een volle bloemenzee in de lente. Zomers met de hitte verdroogd dat allemaal en is het vaak wat meer dor en stro achtig.

Na een mooie toch langs de kustlijn komen we aan in het drukke en chaotische Chania. Als je hier auto rijdt moet je er ernstig rekening mee houden dat het verkeer in de grote steden een chaos is. Links en rechts word je ingehaald door (irritante) scootertjes, mensen schieten onverwachts de weg op of steken gewoon over. Elk miniscuul plekje wordt meteen bezet en ingevuld en op zebrapaden krijg je als voetganger echt geen voorrang ook al is dat hier verplicht net als in Nederland. Mensen nemen voortdurend voorrang of ze het nou krijgen of niet.

De gemiddelde Griek rijdt roekeloos, hard en luid toeterend als je niet snel optrekt of opzij gaat als zij er door willen. Zelf vinden ze dat eigenlijk ook wel slecht rijgedrag zeggen ze maar toch is het een stukje mentaliteit en boetes zal je hier niet snel krijgen want er wordt nauwelijks bekeurd op verkeersovertredingen. Een soort verkeersanarchie lijkt het wel.. Niet makkelijk rijden voor een toerist, mede ook niet omdat de bewegwijzering vaak ontbreekt of op het laatste moment staat aangegeven. Op en afritten kunnen zomaar verplaatst of gesloten zijn.

Verder zie je overal langs de kant van de grotere en bergwegen, kleine mini kerkjes of kapelletjes staan. Deze staan symbool voor verkeersslachtoffers die daar zijn omgekomen. De eigenaresse van ons appartement weet mij te vertellen dat er op zo'n punt vaak een dodelijk ongeval is geweest of iemand bijna is overleden. Zo'n kapelletje wordt dan daar geplaatst door familie als herdenkingsmonumentje. Ik vind ze vaak schattig om te zien ook al is de oorsprong van hun plaatsing daar niet zo leuk. Ergens stiekem, zou ik zo'n grieks minikapelletje heel graag in mijn tuin willen hebben als herinnering aan al die prachtige routes die we hebben gereden op Kreta, Kos en Rhodos.

Chania heeft een adembenemend mooie haven ommuurd door een oude stenen wal waar je over heen kan lopen. Er staan oude pakhuizen en andere historische gebouwen. Kreta kent in haar historie veel bezettingen door Romeinen, Byzanteinen, Turken, Arabieren en Egyptenaren. Je komt hierdoor veel verschillende bouwstijlen en overblijfselen tegen van de diverse bezettende culturen.

Landinwaarts in Chania kom je wederom een oud stadsgedeelte tegen met soms ontsierende graffity en veel lelijke aanplakbiljetten zoals je dat ook in de andere steden hier vindt. Zonde van de Venetiaanse wijk en andere historische panden als oude moskeën, minaretten en loggia's.

In het wat modernere stadsgedeelte kom je de oude markthal tegen, die tegenwoordig ook bezet is door souvenirshops i.p.v. de traditionele vis, groente en streekproducten kraampjes met honing, olijfolie en zeepjes. Chania is leuk om doorheen te lopen, een bezoekje waard als je van een levendige stad houdt met winkels en oude stadselementen.